Kur'an-ý Kerîm'de adý geçen peygamberlerden biri. Semud kavmine gönderilmiþtir. Allah Teâlâ onu, önceki peygamberlerin getirmiþ olduðu tevhid dininden sapýp kendilerine ilâhlar edinen Semud kavmini uyarmak için bu kavme peygamber olarak göndermiþtir. Ancak Semud kavmi, öteki azgýn kavimlerde olduðu gibi onu dinlememiþler ve eziyet ederek, yanlarýndan kovmuþlardýr. Semud kavminin ileri gelenleri onunla alay ederek küçümsemeye çalýþmýþ ve kendilerini tehdit ettiði azabýn gelmesini istemiþlerdir. Bunun üzerine Allah Teâlâ, onlarý þiddetli bir þekilde cezalandýrarak yok etmiþtir. Salih (a.s)'ýn ve Semud kavminin kýssasý sonraki nesillere ibret olsun diye Kur'an-ý Kerim'de yer almýþtýr.
Hz. Hud'un vefatýndan sonra, Semud'un torunlarý Kuzey Arabistan bölgesine yerleþtiler. Kendilerine köþkler, saraylar inþa ettiler. Taþlarý oydular, onlara yeni þekiller verdiler. Köþklerini ve saraylarýný bu þekillerle süslediler.
Semud kavmi, tevhit inancýný unutup Allah'a ortak koþtular ve yapmýþ olduklarý putlardan kendilerine tanrýlar edindiler.
Bu kâvmin ahlak ve fazilet bakýmýndan en üstünü olan Salih'e kýrk yaþýna geldiði zaman peygamberlik görevi verildi.
Hz. Salih, kavmine gerçeði bildirdi. Onlarý doðru olan yola çaðýrdý. Tebliðde bulundu;
"Þüphesiz ben, size gönderilmiþ emin bir peygamberim. Allah'tan korkun ve bana itaat edin. Ben sizden tebliðim için bir ücret istemiyorum. Benim ücretim âlemlerin Rabbýna aittir" dedi.
Salih aleyhisselam gerçekten saygý duyulacak bir insandý. Semud Kavmi de Hz. Salih'i sever, sayardý. Salih, davetini açýkladýktan sonra durum deðiþti. Kavmi, Salih'e karþý cephe almaya baþladý. Babalarýnýn yanlýþ inançlarýný sürdürmeyi tercih ettiler. "Babalarýmýzýn taptýklarýna tapmaktan bizi yasaklýyor musun?" dediler.
Semud kavmi, kendi aralarýndan birisinin gerçeði haber vermesini kabullenemediler, "Ýçimizden bir insana mý uyalým?" dediler.
Kavmi, Hz. Salih'i suçlamaya baþladý. Terbiyesizlik ettiler. Hz. Salih için "o, þýmarýk bir yalancýdýr" dediler.
"Onlar yarýn kýyamette þýmarýk ve yalancýnýn kim olduðunu bilecekler. Ama iþ isten geçmiþ olacak. Onlarýn yalvarýp yakarmalarý kendilerine bir yarar saðlamayacaktýr. "
Semud kavmi, Hz. Salih'e engel olamayacaklarýný anlayýnca, onunla uðraþmaktan vazgeçtiler. Salih peygambere inanan mü'minleri yollarýndan döndürmeye çalýþtýlar. Allah'ýn elçisini yapayalnýz býrakmak istediler. Mü'minlere; "Salih'in, Rabbý tarafýndan gönderilmiþ bir peygamber olduðunu gerçekten biliyor musunuz?" dediler.
O, gerçek iman mutluluðuna eren insanlar da "Biz, onunla gönderilen her þeye iman ederiz" dediler.
Hiç bir þüpheye yer vermeyen bu kayýtsýz þartsýz iman karþýsýnda Semud kavmi'nin inkarcýlarý þaþkýnlýða düþtüler; "Sizin inandýðýnýzý bir inkar ederiz" diyerek vicdanlarýný bir kez daha sattýlar.
Bu inkarcýlar, Hz. Salih'i bozgunculukla suçlarken halký da inkara zorladýlar; "Yeryüzünü islah etmeyip bozgunculuk yapan beyinsizlerin emirlerine itaat etmeyin" dediler.
Hz. Salih sabretti. Ümitsizliðe kapýlmadý. Gerçeðe yüzçeviren kavmini putlardan uzaklaþtýrmaya çalýþtý. Onlara öðütlerde bulundu.
Semud kavmi'nin sapýklarý Hz. Salih'e; "Eðer doðru söyleyenlerden isen bir mucize getir" dediler. Bu istekleri inanmaya yönelmelerinden deðildi. Sapkýnlýklarýna yeni malzeme aramalarýndandý.
Ýstedikleri mucize, diþi ve hamile bir deve idi. Allah, mucize olarak Semud kavmi'ne bu diþi deveyi verdi. Bu mucize karþýsýnda bazýlarý iman ettiler, bazýlarý da inkarlarýnda direttiler. Allah elçisi hakkýnda "amma da sihirbazmýþ" demek alçaklýðýnda bulundular.
Semud kavmi, bu kez de deveden rahatsýz olmaya baþladýlar. Devenin fazla su içmesinden yakýndýlar. Yüce Allah suyu, deve ile Semud kavmi arasýnda paylaþtýrdý; "Suyu içme hakký bir gün onun, bir gün de sizindir" buyurdu.
Deveyi her gördüklerinde mü'minlerin inancý yenileniyordu. Azgýnlarýn da kini artýyordu. Hz. Salih bu durumu biliyordu. Kavmini uyarýyordu;
"Sakýn ona fenalýk ile dokunmayýn. Eðer dokunursanýz sizi büyük bir günün azabý yakalar" diyordu.
Bu kavmin inkarcýlarý Salih'in sözlerini dinlemediler. Kendi aralarýnda Salih'i, mü'minleri ve diþi deveyi öldürmeyi kararlaþtýrdýlar. Önce, mucize olarak gönderilen deveyi öldürdüler. Bu hareketleriyle Salih peygamberi ve müminleri yýldýrmak, korkutmak istediler. isyanlarýný ve kinlerini kustular. "Ey Salih!" dediler. "Eðer sen gönderilmiþ peygamber isen va'dettiðin azabý getir!"
Allah Elçisi yýlmadý. Bu azgýnlar topluluðuna; Ey milletim! Ben size Rabbýmýn risaletini teblið ettim. Ýþe nasihat eyledim. Fakat siz, nasihat edenleri sevmezsiniz" dedi.
Hz. Salih, kavmine iyi muamelede bulundu. Yine kurtuluþ yollarýný gösterdi. Tevbe etmelerini öðütledi. "Ey kavmim" dedi. Niçin tevbeden evvel çabucak kötülüðü istiyorsunuz? Allah'tan maðfiretinizi istemeli deðil miydiniz? Belki merhamet olunurdunuz. "
Semud Kavmi bu sözlere kulaklarýný týkadýlar. Biz, seninle ve seninle bulunanlar yüzünden uðursuzluða uðradýk" dediler. Bela ve musibetlere sebep olarak Salih'le mü'minleri gösterdiler.
"O þehirde dokuz kiþi vardý ki bunlar yeryüzünde fesat çýkarýyor iyilikte bulunmuyorlardý".
Deveyi öldürten bu adamlar, kötü arzularým devam ettirmek niyetindeydiler.
Bunlarýn hepsi bir araya geldiler. "Gece baskýný yapýp Salih'i ve ailesini öldürelim. Sonra velisine; biz o ailenin helakinde hazýr deðildik, gerçekten biz doðru söyleyenlerdeniz diyelim" dediler. Kendi aralarýnda bu karara vardýlar.
aný Yüce Allah, bu olayý þöylece belirtiyor: "Onlar, bir hile düþündüler. Biz de onlarýn haberleri olmadan hilelerini alt-üst ettik ".
Salih peygambere münkirlerin bu hilesi haber verildi. O da ailesini ve mü'minleri yanýna alarak bu þehri terketti. Böylece hicret olayý da gerçekleþti.
Azgýnlar, planlarýný uygulamak için geceleyin Salih peygamberin evini kuþattýlar. Evin içinde kimseyi bulamayýnca þaþýrýp kaldýlar.
"Allah'ýn azabý onlarý yakalayýverdi. Bunun üzerine þiddetli bir sarsýntý tuttu. Yurtlarýnda yüz üstü düþüp öyle kaldýlar. "
Ne kadar inkarcý ve sapkýn varsa hepsi de helak oldu. Þehir bir harabe haline dönüþtü.
Müminler bir müddet sonra bu harabe haline dönüþen þehre geldiler. Azgýnlýðýn ve inkarcýlýðýn kötü sonucunu seyrettiler. Mü'min olduklarýndan dolayý Allah'a þükrettiler.
Salih peygamber mü'minlerle birlikte tekrar hicret ettikleri þehre döndüler. Allah Elçisi Salih (a.s), müminlere öðütlerde bulundu; onlara, Allah'a kul olmanýn sevincini tattýrdý.
Her peygamber gibi o da Rabbýnýn rahmetine kavuþtu. Ölümsüzlük diyarýna ulaþtý.
Hz. Hud'un vefatýndan sonra, Semud'un torunlarý Kuzey Arabistan bölgesine yerleþtiler. Kendilerine köþkler, saraylar inþa ettiler. Taþlarý oydular, onlara yeni þekiller verdiler. Köþklerini ve saraylarýný bu þekillerle süslediler.
Semud kavmi, tevhit inancýný unutup Allah'a ortak koþtular ve yapmýþ olduklarý putlardan kendilerine tanrýlar edindiler.
Bu kâvmin ahlak ve fazilet bakýmýndan en üstünü olan Salih'e kýrk yaþýna geldiði zaman peygamberlik görevi verildi.
Hz. Salih, kavmine gerçeði bildirdi. Onlarý doðru olan yola çaðýrdý. Tebliðde bulundu;
"Þüphesiz ben, size gönderilmiþ emin bir peygamberim. Allah'tan korkun ve bana itaat edin. Ben sizden tebliðim için bir ücret istemiyorum. Benim ücretim âlemlerin Rabbýna aittir" dedi.
Salih aleyhisselam gerçekten saygý duyulacak bir insandý. Semud Kavmi de Hz. Salih'i sever, sayardý. Salih, davetini açýkladýktan sonra durum deðiþti. Kavmi, Salih'e karþý cephe almaya baþladý. Babalarýnýn yanlýþ inançlarýný sürdürmeyi tercih ettiler. "Babalarýmýzýn taptýklarýna tapmaktan bizi yasaklýyor musun?" dediler.
Semud kavmi, kendi aralarýndan birisinin gerçeði haber vermesini kabullenemediler, "Ýçimizden bir insana mý uyalým?" dediler.
Kavmi, Hz. Salih'i suçlamaya baþladý. Terbiyesizlik ettiler. Hz. Salih için "o, þýmarýk bir yalancýdýr" dediler.
"Onlar yarýn kýyamette þýmarýk ve yalancýnýn kim olduðunu bilecekler. Ama iþ isten geçmiþ olacak. Onlarýn yalvarýp yakarmalarý kendilerine bir yarar saðlamayacaktýr. "
Semud kavmi, Hz. Salih'e engel olamayacaklarýný anlayýnca, onunla uðraþmaktan vazgeçtiler. Salih peygambere inanan mü'minleri yollarýndan döndürmeye çalýþtýlar. Allah'ýn elçisini yapayalnýz býrakmak istediler. Mü'minlere; "Salih'in, Rabbý tarafýndan gönderilmiþ bir peygamber olduðunu gerçekten biliyor musunuz?" dediler.
O, gerçek iman mutluluðuna eren insanlar da "Biz, onunla gönderilen her þeye iman ederiz" dediler.
Hiç bir þüpheye yer vermeyen bu kayýtsýz þartsýz iman karþýsýnda Semud kavmi'nin inkarcýlarý þaþkýnlýða düþtüler; "Sizin inandýðýnýzý bir inkar ederiz" diyerek vicdanlarýný bir kez daha sattýlar.
Bu inkarcýlar, Hz. Salih'i bozgunculukla suçlarken halký da inkara zorladýlar; "Yeryüzünü islah etmeyip bozgunculuk yapan beyinsizlerin emirlerine itaat etmeyin" dediler.
Hz. Salih sabretti. Ümitsizliðe kapýlmadý. Gerçeðe yüzçeviren kavmini putlardan uzaklaþtýrmaya çalýþtý. Onlara öðütlerde bulundu.
Semud kavmi'nin sapýklarý Hz. Salih'e; "Eðer doðru söyleyenlerden isen bir mucize getir" dediler. Bu istekleri inanmaya yönelmelerinden deðildi. Sapkýnlýklarýna yeni malzeme aramalarýndandý.
Ýstedikleri mucize, diþi ve hamile bir deve idi. Allah, mucize olarak Semud kavmi'ne bu diþi deveyi verdi. Bu mucize karþýsýnda bazýlarý iman ettiler, bazýlarý da inkarlarýnda direttiler. Allah elçisi hakkýnda "amma da sihirbazmýþ" demek alçaklýðýnda bulundular.
Semud kavmi, bu kez de deveden rahatsýz olmaya baþladýlar. Devenin fazla su içmesinden yakýndýlar. Yüce Allah suyu, deve ile Semud kavmi arasýnda paylaþtýrdý; "Suyu içme hakký bir gün onun, bir gün de sizindir" buyurdu.
Deveyi her gördüklerinde mü'minlerin inancý yenileniyordu. Azgýnlarýn da kini artýyordu. Hz. Salih bu durumu biliyordu. Kavmini uyarýyordu;
"Sakýn ona fenalýk ile dokunmayýn. Eðer dokunursanýz sizi büyük bir günün azabý yakalar" diyordu.
Bu kavmin inkarcýlarý Salih'in sözlerini dinlemediler. Kendi aralarýnda Salih'i, mü'minleri ve diþi deveyi öldürmeyi kararlaþtýrdýlar. Önce, mucize olarak gönderilen deveyi öldürdüler. Bu hareketleriyle Salih peygamberi ve müminleri yýldýrmak, korkutmak istediler. isyanlarýný ve kinlerini kustular. "Ey Salih!" dediler. "Eðer sen gönderilmiþ peygamber isen va'dettiðin azabý getir!"
Allah Elçisi yýlmadý. Bu azgýnlar topluluðuna; Ey milletim! Ben size Rabbýmýn risaletini teblið ettim. Ýþe nasihat eyledim. Fakat siz, nasihat edenleri sevmezsiniz" dedi.
Hz. Salih, kavmine iyi muamelede bulundu. Yine kurtuluþ yollarýný gösterdi. Tevbe etmelerini öðütledi. "Ey kavmim" dedi. Niçin tevbeden evvel çabucak kötülüðü istiyorsunuz? Allah'tan maðfiretinizi istemeli deðil miydiniz? Belki merhamet olunurdunuz. "
Semud Kavmi bu sözlere kulaklarýný týkadýlar. Biz, seninle ve seninle bulunanlar yüzünden uðursuzluða uðradýk" dediler. Bela ve musibetlere sebep olarak Salih'le mü'minleri gösterdiler.
"O þehirde dokuz kiþi vardý ki bunlar yeryüzünde fesat çýkarýyor iyilikte bulunmuyorlardý".
Deveyi öldürten bu adamlar, kötü arzularým devam ettirmek niyetindeydiler.
Bunlarýn hepsi bir araya geldiler. "Gece baskýný yapýp Salih'i ve ailesini öldürelim. Sonra velisine; biz o ailenin helakinde hazýr deðildik, gerçekten biz doðru söyleyenlerdeniz diyelim" dediler. Kendi aralarýnda bu karara vardýlar.
aný Yüce Allah, bu olayý þöylece belirtiyor: "Onlar, bir hile düþündüler. Biz de onlarýn haberleri olmadan hilelerini alt-üst ettik ".
Salih peygambere münkirlerin bu hilesi haber verildi. O da ailesini ve mü'minleri yanýna alarak bu þehri terketti. Böylece hicret olayý da gerçekleþti.
Azgýnlar, planlarýný uygulamak için geceleyin Salih peygamberin evini kuþattýlar. Evin içinde kimseyi bulamayýnca þaþýrýp kaldýlar.
"Allah'ýn azabý onlarý yakalayýverdi. Bunun üzerine þiddetli bir sarsýntý tuttu. Yurtlarýnda yüz üstü düþüp öyle kaldýlar. "
Ne kadar inkarcý ve sapkýn varsa hepsi de helak oldu. Þehir bir harabe haline dönüþtü.
Müminler bir müddet sonra bu harabe haline dönüþen þehre geldiler. Azgýnlýðýn ve inkarcýlýðýn kötü sonucunu seyrettiler. Mü'min olduklarýndan dolayý Allah'a þükrettiler.
Salih peygamber mü'minlerle birlikte tekrar hicret ettikleri þehre döndüler. Allah Elçisi Salih (a.s), müminlere öðütlerde bulundu; onlara, Allah'a kul olmanýn sevincini tattýrdý.
Her peygamber gibi o da Rabbýnýn rahmetine kavuþtu. Ölümsüzlük diyarýna ulaþtý.