burcinali
Aktif Üye
- Katılım
- 15 May 2011
- Mesajlar
- 67
- Tepkime puanı
- 0
- Puanları
- 0
- Yaş
- 73
Avşar'a sert tepki Tiyatrocular, Hülya Avşar’ın “Tiyatroda sesini yükseltmek duyguların yarısını yok ediyor” açıklamasına sert tepki gösterdi ...
Tiyatrocular, Hülya Avşar’ın “Tiyatroda sesini yükseltmek duyguların yarısını yok ediyor” açıklamasını çok cahilce bulduklarını söyledi.
Hülya Avşar, köşe yazısında yüksek sesle yapılan tiyatro oyunculuğunun duyguların yarısını yok ettiğini öne sürdü. Bu nedenle sinemaya âşık olduğunu söyleyen Avşar, oyunculuğu beyin ameliyatına benzetti ve “Emin olduğum şu ki; tiyatro oyunculuğu küçük sahnede büyük oyun! Kendimi asansörde kalmış gibi hisseder gibiyim, tiyatro oyunculuğunda en arkada oturan seyirciye de oyunculuğunu gösterebilmek için; ‘Seni Seviyorum!’ derken sesini yükseltmen bile, sanki duyguların yarısını yok ediyormuş gibi geliyor” yorumunu yaptı. Tiyatrocular bu sözlere tepkilerini şöyle dile getirdi:
-Cihan Ünal: Tiyatroda seyirciyle kanlı canlı birliktelik vardır. En arkadaki seyircinin de biletine para verdiği için sizi duymaya hakkı vardır. Ama oradaki maharet, kendini zorlamadan iyi bir diyafram ve tiyatro oyunculuğu tekniğiyle bağırarak değil de, yüksek sesle aynı duyguyu ifade etmektir. Bu tabii eğitim gerektiren, çok zor bir şey. Buna ulaşamayan biri varsa tabii ki bunu tu kaka yapabilir. Diyelim ki, çok gizli bir şeyi söyleyecekse ki, kafa sesi, göğüs sesi gibi farklı ses teknikleri var, bunların hepsiyle ilgili deneyim sahibi olması gerek. Tiyatroyu kimse yadsıyamaz. Hülya hanım haklı, çünkü tiyatro oyuncusu değil. Bence de sinema yapsın.
- Nilgün Belgün: Çok cahilce bir açıklama. 38 yıldır tiyatrocuyum. Tiyatroda yüksek sesin duyguyu azalttığını ilk defa duyuyorum. Tiyatro oyunculuğun er meydanıdır. Ben oyuncuya ancak tiyatro sahnesinde oyuncu derim. Sinema ise yönetmenindir. Öyle bir teknikle oynuyoruz ki, en arka sıraya duyguyu da, eğlenceyi de geçiriyoruz.
- Can Gürzap: Ne söylenir ki bu lafa! Biz bağırarak mı oynuyoruz yani? Al Pacino’dan tutun da, Robert De Niro’ya kadar dünyanın en büyük aktörlerinin tiyatro eğitimi vardır. Tiyatro, sesi duyurmak değil, kullanmaktır. Eğer 500 kişilik bir salonda oynuyorsanız, fısıltıyla bile en arkadaki seyirciye sesinizi duyurmanız gerekir. Bu sıkıntıyı çekiyorsanız siz iyi bir oyuncu değilsiniz demektir. Evet, oyunculuk beyin ameliyatı gibidir ama bu ameliyatı da uzun bir eğitimden geçmiş çok iyi bir operatörün yapması gerekir.
Hülya Avşar, köşe yazısında yüksek sesle yapılan tiyatro oyunculuğunun duyguların yarısını yok ettiğini öne sürdü. Bu nedenle sinemaya âşık olduğunu söyleyen Avşar, oyunculuğu beyin ameliyatına benzetti ve “Emin olduğum şu ki; tiyatro oyunculuğu küçük sahnede büyük oyun! Kendimi asansörde kalmış gibi hisseder gibiyim, tiyatro oyunculuğunda en arkada oturan seyirciye de oyunculuğunu gösterebilmek için; ‘Seni Seviyorum!’ derken sesini yükseltmen bile, sanki duyguların yarısını yok ediyormuş gibi geliyor” yorumunu yaptı. Tiyatrocular bu sözlere tepkilerini şöyle dile getirdi:
-Cihan Ünal: Tiyatroda seyirciyle kanlı canlı birliktelik vardır. En arkadaki seyircinin de biletine para verdiği için sizi duymaya hakkı vardır. Ama oradaki maharet, kendini zorlamadan iyi bir diyafram ve tiyatro oyunculuğu tekniğiyle bağırarak değil de, yüksek sesle aynı duyguyu ifade etmektir. Bu tabii eğitim gerektiren, çok zor bir şey. Buna ulaşamayan biri varsa tabii ki bunu tu kaka yapabilir. Diyelim ki, çok gizli bir şeyi söyleyecekse ki, kafa sesi, göğüs sesi gibi farklı ses teknikleri var, bunların hepsiyle ilgili deneyim sahibi olması gerek. Tiyatroyu kimse yadsıyamaz. Hülya hanım haklı, çünkü tiyatro oyuncusu değil. Bence de sinema yapsın.
- Nilgün Belgün: Çok cahilce bir açıklama. 38 yıldır tiyatrocuyum. Tiyatroda yüksek sesin duyguyu azalttığını ilk defa duyuyorum. Tiyatro oyunculuğun er meydanıdır. Ben oyuncuya ancak tiyatro sahnesinde oyuncu derim. Sinema ise yönetmenindir. Öyle bir teknikle oynuyoruz ki, en arka sıraya duyguyu da, eğlenceyi de geçiriyoruz.
- Can Gürzap: Ne söylenir ki bu lafa! Biz bağırarak mı oynuyoruz yani? Al Pacino’dan tutun da, Robert De Niro’ya kadar dünyanın en büyük aktörlerinin tiyatro eğitimi vardır. Tiyatro, sesi duyurmak değil, kullanmaktır. Eğer 500 kişilik bir salonda oynuyorsanız, fısıltıyla bile en arkadaki seyirciye sesinizi duyurmanız gerekir. Bu sıkıntıyı çekiyorsanız siz iyi bir oyuncu değilsiniz demektir. Evet, oyunculuk beyin ameliyatı gibidir ama bu ameliyatı da uzun bir eğitimden geçmiş çok iyi bir operatörün yapması gerekir.