ABD'de yapılan bilimsel araştırmada ortaya çıkan sonuçlar, buzulların daha önceki tahminlerin çok ötesinde, hızlı eriyeceği öngörüsünü ortaya koydu.
California Üniversitesi ile ABD Havacılık ve Uzay Ajansı'nın (NASA) ortak yürüttüğü çalışmada, Grönland'daki büyük bir buz kütlesinin, gelgit hareketleri nedeniyle, daha hızlı eriyerek deniz seviyesindeki yükselme oranını hızlandıran bir etkiye neden olduğuna dair sonuçlara ulaşıldığı belirtildi.
Ulusal Bilimler Akademisi Bildirisinde yer alan çalışmada bilim adamları, kuzeybatı Grönland'daki büyük bir buzulun okyanus gelgitleriyle etkileşime geçtiği ve bu hareketin daha önce açıklanmayan bir erime potansiyeline olanak sağladığı bildirildi.
Uydu radar verileri kullanılarak elde edilen sonuçlarda, Petermann isimli buzulun kara ile bağlantısının koparak okyanusta yüzmeye başladığı, toprak ile birleşme hattının gelgit döngüleri sırasında önemli ölçüde kaydığı ve dip kısmına sıcak deniz suyunun girip buzulu eritmesine yol açtığı tespit edildi.
Çalışmanın baş yazarı olan bilim insanı Enrico Ciraci, söz konusu buzul kütlesinin "gelgit hareketleri esnasında 2 ila 6 kilometre arasında hareket ettiğini" açıkladı.
Ciraci, "Bu önemli bir bulgu: Bilim insanları arasındaki geleneksel görüş, buzulun karaya oturma hattının gelgitlerle birlikte hareket etmediği yönündeydi ve bu, deniz seviyesinin yükselmesini hızlandırabilecek başka bir önemli erime etkisini ortaya koyuyor." dedi.
Çalışmanın ortak yazarı Eric Rignot ise bu buluşun, "deniz seviyesindeki yükselme projeksiyonlarını yüzde 200'e kadar artıracağını" belirtti.
California Üniversitesi ile ABD Havacılık ve Uzay Ajansı'nın (NASA) ortak yürüttüğü çalışmada, Grönland'daki büyük bir buz kütlesinin, gelgit hareketleri nedeniyle, daha hızlı eriyerek deniz seviyesindeki yükselme oranını hızlandıran bir etkiye neden olduğuna dair sonuçlara ulaşıldığı belirtildi.
Ulusal Bilimler Akademisi Bildirisinde yer alan çalışmada bilim adamları, kuzeybatı Grönland'daki büyük bir buzulun okyanus gelgitleriyle etkileşime geçtiği ve bu hareketin daha önce açıklanmayan bir erime potansiyeline olanak sağladığı bildirildi.
Uydu radar verileri kullanılarak elde edilen sonuçlarda, Petermann isimli buzulun kara ile bağlantısının koparak okyanusta yüzmeye başladığı, toprak ile birleşme hattının gelgit döngüleri sırasında önemli ölçüde kaydığı ve dip kısmına sıcak deniz suyunun girip buzulu eritmesine yol açtığı tespit edildi.
Çalışmanın baş yazarı olan bilim insanı Enrico Ciraci, söz konusu buzul kütlesinin "gelgit hareketleri esnasında 2 ila 6 kilometre arasında hareket ettiğini" açıkladı.
Ciraci, "Bu önemli bir bulgu: Bilim insanları arasındaki geleneksel görüş, buzulun karaya oturma hattının gelgitlerle birlikte hareket etmediği yönündeydi ve bu, deniz seviyesinin yükselmesini hızlandırabilecek başka bir önemli erime etkisini ortaya koyuyor." dedi.
Çalışmanın ortak yazarı Eric Rignot ise bu buluşun, "deniz seviyesindeki yükselme projeksiyonlarını yüzde 200'e kadar artıracağını" belirtti.